Eindelijk is het dan zover, ik ben gestart met mijn nieuwe weblog als navolging van jongste dochter Tara (van http://www.passiesinparijs.blogspot.com/). Gelukkig ben ik dan toch weer begonnen, want gemist heb ik het natuurlijk wel, alleen de tijd........... Maar ik heb goede voornemens en dan kan het niet misgaan ;)
Voor ik de eerste foto's op dit blog ga plaatsen, zal ik eerst uitleg geven over de naam van mijn weblog. Want "honderdduizend nachtkastjes" wat moet je daar nu mee?
Vroeger, een hele tijd geleden dus, in mijn jeugd (en zucht........dan moet je toch denken aan zo'n 45 tot 50 jaar geleden) vroeg mijn vader altijd "hoeveel hou je van mij?" en steevast was mijn antwoord dan "honderdduizend nachtkastjes", als aanduiding van een kind van onvoorstelbaar onnoembaar veel. Als ode aan mijn vader en de warme gevoelens die ik daarbij heb, dus deze naam. Voor mij verbonden met het belangrijkste in het leven......houden van.
Ik zal nog het een en ander moeten sleutelen om alles op dit blog goed en bijgewerkt te krijgen, maar dat zien jullie in de komende tijd wel verschijnen. Steeds een beetje meer.
Voor nu eerst een aantal foto's van de kerstsfeer hier in huis. En mochten jullie me voor de kerst niet meer zien of horen, dan wens ik nu iedereen hele liefdevolle en warme dagen toe.
Liefs,Marga
Wat een super mooie foto's! Heb nu NOG meer zin gekregen om vrijdag naar NL te gaan!
BeantwoordenVerwijderenMooi........!
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je lieve berichtje op mijn weblog over Mimi, onze lapjespoes.
BeantwoordenVerwijderenJe gunt ze nog zo dat ze er doorkomen met wat middeltjes van de dierenarts. Als ze thuis dan het eten laten staan, ook de lekkere hapjes en je moet dwingen om bouillon te gaan geven dat ze nog tegenstribbelen, doet dat jezelf ook pijn. Als ze het dan wel met tegenzin weliswaar toelaten, dan weet je dat de overlevingswil weg is. Je hebt dan echt alles gedaan wat mogelijk is. Meestal geeft de dierenarts wel aan of ze pijn hebben. Dan is het moment aangebroken wat het beste is voor het dier zelf. Einde lijdensweg of het nog langer aanzien. Als je thuis bent, kan dat langer duren. Als je moet werken overdag, lijkt het me vreselijk als je thuis bent en het dier is overlijden in de tijd dat je er niet bent. Dan liever afscheid nemen en bij het dier blijven op weg naar zijn nieuwe bestemming. Pijnlijk is het wel. Zij zijn dan beter af.
Heel veel sterkte Marga!
*Marianne*
Libracat weblog